بخش دوم
جنگ عموما، اگرچه که خسارتها و ضررهای زیادی به بار میآورد، اما در نهایت دستآوردهایی دارد که هیچ انسانی از آن بینیاز نیست؛ خصوصا اگر این جنگ عادلانه باشد که هیچ شبههای در آن نباشد.
به فضل و احسان الله متعال، تحریم و جنگ ما برای قضیهایست که تماما عدالتخواهی است.
چه چیزی میتواند از آزادسازی سرزمین مقدس، پاک کردن محل اسرا – سفر زمینی پیامبر صلی الله علیه و سلم به بیت المقدس در شب معراج – ، بازپسگیری سومین مسجدالحرام، عودت دادن بیجاشدهگان به وطن شان، حمایت از خونهایی که صبح و شام میریزد و بالا بردن پرچم اسلام بر سرزمین اسلامی غصب شده والاتر و عادلانهتر باشد.
در این جا لازم است اشاره کنم که این خسارتی که از تحریم به دست میآید بدون فایده نمیماند؛ تحريم فواید زیادی دارد که از ضررهای آن به مراتب بیشتر است.
پس باوجود اینکه ما میدانیم که ضررهایی نیز از تحریم به ما میرسد، به تحریم دعوت میکنیم.
بزرگترین فایده تحریم این است که بیداری فکری بالایی به مسلمانها میدهد که همیشه دشمنش را به یاد داشته باشد و فراموش نکند که چرا تحریم کرده است؛ خصوصا اینکه تحریم، اشیایی را شامل میشود که هر روز با آنها سر و کار داریم و تماس با آن زیاد است؛ از همینجاست که دوام تحریم به آمادگی دایمی امت میانجامد؛ به همین ترتیب مسلمانها را برای حماسهسازی و رد ظلم و قربانی مصلحتهای شخصی برای عدالت تربیت میکند. این قضیۀ دین، جوانمردی، کرامت، حق و عدالت است؛ پس فداکردن مصلحتهای شخصی بخاطر آن، امر شرافتمندانهایست که نفس را تزکیه میکند.
تحریم همچنان دشمن را به قدرت مسلمانها و اتحاد شان آگاه میسازد و به آنها نشان میدهد که مسلمانها چقدر دنبال گرفتن حق خود هستند. این کار به قدرت آنها صدمه میزند و همت آنها را ضعیف میکند. در این شکی نیست که شرکتهایی که متضرر میشوند حتما به حکومت شان فشار میآورد تا موقف خود را تغییر دهد و این حکومتها به همان کاری دست خواهند زد که قبلا قریش به آن دست زده بود؛ که خواهان برقراری دوبارۀ روابط تجاری شده بود آنهم از موقف ضعف نه قدرت.
در ادامۀ آنچه که گذشت باید ذکر کنم که تحریم آثار منفی زیادی بر دشمن دارد که قابل انکار نیست و آمار همیشه آن را تایید میکند خصوصا اگر تمام مسلمانها در آن اشتراک کنند. اتحادیۀ کشورهای عربی ضررهای جمعیت صهیونیست را تا انتهای سال 1999 بررسی کرد که به 90 میلیارد دلار رسید که از آنجمله 20 میلیارد دلار آن قیمت صادرات صهیونیستها به کشورهای عربی بود و 24 میلیارد دلار آن ضررهای مستقیم و غیر مستقیمی بود که به شرکتهای جهانی حامی اسرائیل رسیده بود. من مطئنم که این ضررها چندین برابر میشود اگر مسلمانها با هم متحد شوند.
با وجود تمام اینها من تاکید میکنم که فواید معنوی و تربیتی تحریم، بلکه فواید دینی و شرعی آن، بسیار بیشتر از فواید اقتصادی آن خواهد بود؛ پس لزومی ندارد که تحریم را فقط در مسألهای منحصر کنیم که فایدۀ آن در نبود آن است، خصوصا در وقت تعامل با شرکتهای غولپیکر بین المللی.
بعد از این مقدمه برای ما ثابت میشود که تحریم سلاح بسیار مهمی است که تاثیر زیادی دارد و برای عموم امت اسلام ضروری است که در آن اشتراک کنند.
برای تحریم مراحل آتی را باید در نظر داشته باشیم:
- نشر فرهنگ تحریم در جامعه:
من باور دارم که الحمد لله تحریم مانند یک مفکوره و اندیشه در بسیاری از جوامع معروف شده است خصوصا بعد از انتفاضه دوم فلسطین و آنچه که از سپتامبر 2000 م شروع شد؛ اما مشکل قناعت دادن بسیاری از مردم در مورد فواید تحریم هنوز به حال خود باقی است. به همین دلیل یکی از مهمترین مسئولیتهای ما این است که این سلاح مهم و فعال را به مردم یادآور شویم و فواید بیشمار آن را بیان کنیم. در مجالس مختلف در مورد آن صحبت کنیم. اولاد و خانوادۀ خود را به این امر مهم تربیت کنیم و با تمام ادب کسانی را که این تحریم را میشکنند رد کنیم. کسانی را که با این مقاومت امت مخالفت میکنند با ادب و احترام جواب بدیم.
مهمترین زمانی که باید فرهنگ تحریم را گسترش دهیم زمانی است که حملات اسرائیل بر فلسطین کم میشود یا شهدای فلسطین به حداقل میرسد؛ چرا که هیجان مردم در این مرحله فروکش میکند و به زندگی خود مشغول میشوند؛ این مهمترین مرحلهایست که باید تحریم را برای مردم یادآوری کنیم.
- آگاه کردن خطیبها و دعوتگران برای یادآوری تحریم:
شاید یک حرف خطیب در نماز جمعه یا یک کلمۀ دعوتگر در سخنرانیاش تاثیرگذارتر از هزار کلمه در مجالس دیگر باشد! نه به خاطر اینکه صحبتهای ایشان را هزاران نفر میشنوند بلکه به این دلیل که خطیب و دعوتگر در دل مردم جایگاهی دارد که کلامش را تاثیرگذارتر میسازد.
از این موضوع زیاد خوشحال میشوم که قبل از سخنرانی در جلسهای یکی از برادران یا خواهران موضوع تحریم را به من یادآوری میکنند تا به مردم گوشزد کنم (حتی اگر موضوع سخنرانی چیز دیگری باشد)؛ چرا که گاهی وقتها موضوع از ذهن دعوتگر گم میشود که یادآوری آن باعث میشود به شکلی از اشکال در صحبتهای خود بگنجاند که فایدۀ زیادی از آن حاصل میشود. اگر توصیهها از چند نفر به خطیب یا سخنران در مورد موضوعی شود، او هم به اهمیت و ارزش آن بیشتر پی میبرد و در نتیجه این احساس و شعور در او پیدا میشود که از نبض جامعه حرف میزند؛ این کار به او شجاعت بیشتری در سخنرانی کردن میدهد که تاثیر سخنرانیاش بیشتر میشود، انشاءالله. من این کار را بسیار مهم میدانم که با یک سخنران و یک داعی صحبت کنیم یا به او نامه بنویسیم که فواید تحریم و اهمیت آن را به مردم بازگو کند.
- قوانین شرعی تحریم را بیان کنیم:
لازم است که تحریمکنندهها بدانند که صرفا برای آزار و اذیت تحریم نمیکنند بلکه برای پس گرفتن حقی است که از ما گرفته شده و برای دفاع از حرمتهایی است که شکسته شده؛ به همین دلیل نیت بسیار مهم است که این عمل بسیار مهم را به مصلحتی دینی تبدیل کنیم همانگونه که بر تحریمکنندهها لازم است که بر ضوابط شرعی تحریم پایبند باشند از این حیث که تحریم به معنی تعرض و تخریب اموال دیگران نیست؛ ما فقط خود را به نخریدن ملزم میکنیم اما نه چیزی را میشکنیم و نه تخریب میکنیم؛ بلکه با اخلاق رفیع اسلامی با دیگران تعامل میکنیم تا جایی که با الفاظ نامناسب با کسانی که با صهیونیستها همکاری میکنند صحبت نمیکنیم، زبان خود را حفاظت میکنیم و فقط به نیکی صحبت میکنیم.
- نشر فتاوی در مورد تحریم:
برای اینکه قلبهای مسلمانها آرام بگیرد، لازم است که فتاوای جواز –بلکه تشویق- به تحریم را پخش و نشر کنیم، خصوصا اگر فتوا دهنده از شخصیتهای معروف باشد و در مسائل شرعی مورد اعتماد باشد؛ ممکن است برای عموم افراد معلوم کردن حکم و دلیل تحریم مشکل باشد برای همین نشر فتوا بسیار مهم است.
نشر فتاوی هم از طریق کلام و صحبت ممکن است و هم از طریق نامه و ایمیل؛ همچنان این فتاوی به مدارس، انجمنها، مساجد، دانشگاهها و مراکز تعلیمی جوانان رسانده شود تا جایی که مسئله در اذهان عموم مردم واضح گردد.
این مطلب ادامه دارد…
منبع: فلسطین و واجبات الامة/ دکتر راغب السرجای
ترجمه و تلخیص: محمدعمر عمری
آخرین نظرات: